Τι μας οδηγεί στην παχυσαρκία
Συχνά, η παχυσαρκία θεωρείται από ειδικούς και μη ειδικούς αποτέλεσμα της αδυναμίας του ανθρώπου να επιβληθεί και να ασκήσει έλεγχο στον εαυτό του, ώστε να καταναλώνει λιγότερη τροφή. Στην επιστημονική πραγματικότητα, βέβαια, η μονόδρομη αυτή θεώρηση δεν ισχύει.
Όσοι από εσάς συνηθίζετε να παρατηρείτε τον τρόπο με τον οποίο τρώτε τόσο εσείς όσο και οι «σημαντικοί άλλοι» γύρω σας, θα έχετε ίσως παρατηρήσει ότι συχνά ο/η σύντροφος δύναται να επηρεάζει το πόσο, το τι, το πώς και το πότε τρώμε, δηλαδή με άλλα λόγια τη διατροφική μας συμπεριφορά. Οι δύο μαζί αποτελούν ένα (δυαδικό) σύστημα με δυναμική. Στο φαγητό καλό είναι να υπάρχει συνεργασία διατηρώντας ο κάθε ένας βέβαια την ατομικότητά του.
Το βάρος της συνήθειας και της διατροφικής συμπεριφοράς
- η διαταραγμένη φυσιολογία του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των διαταραγμένων σημάτων πείνας και κορεσμού, καθώς και της διαταραγμένης λειτουργικότητας ορμονών
- συνυπάρχουσες κλινικές καταστάσεις
- οι συνήθειες του τρόπου ζωής (π.χ. σωματική κίνηση)
- οι διατροφικές συνήθειες και η διατροφική συμπεριφορά όπως έχουν διαμορφωθεί με τον καιρό
- το στρες και η αλληλεπίδραση της ψυχολογίας με την τροφή
- η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, ακόμα και η κουλτούρα που φέρει η χώρα μας σχετικά με το φαγητό.
Η ουσία είναι ότι όλες οι παραπάνω συνιστώσες – σε συνδυασμό με ένα ‘ευνοϊκό’ γενετικό υπόβαθρο – φαίνεται ότι συμβάλλουν συνεργικά, η κάθε μία στο δικό της βαθμό, στην κατανάλωση περισσότερης και, συνήθως, ποιοτικά χαμηλής αξίας τροφής, καθώς και σε χαμηλά επίπεδα ενεργειακής δαπάνης από τον οργανισμό του ανθρώπου, με αποτέλεσμα, την υπερβάλλουσα συσσώρευση λίπους στο ανθρώπινο σώμα.
